2022-06-02
Filmfestival Cannes 2022: mijn eerste impressies
Ingeborg en ik hebben tussen 16 en 27 mei maar liefst 49 films gezien op het filmfestival van Cannes. Als je de speelduur van al die films optelt, dan kom je uit op 85 uur en 37 minuten. Het was mijn bedoeling om meteen over elk van die 49 films iets te schrijven. Helaas, toen we thuiskwamen, lag er een enorme stapel werk op ons te wachten.
Ik werd bij thuiskomst ook op de vingers getikt. Om voor mezelf bij te houden welke films ik allemaal had gezien, stuurde ik na elke film een tweet de wereld in waarbij ik de tel bijhield. Ik kreeg daarover echter een boze mail van een verkoper. Cannes is geen publieksfestival; het is een festival voor mensen uit de filmindustrie. Bij bepaalde voorstellingen is de toegang beperkt. Zo mochten er in bepaalde zalen geen journalisten binnen. Mijn tweet over een welbepaalde film die nog niet helemaal afgewerkt was, schoot bij de verkoper van die film in het verkeerde keelgat, dus moest ik mijn opmerking offline halen.
We zijn zonder veel voorbereiding naar Cannes getrokken. De bedoeling was vooral de sfeer te gaan opsnuiven nu we ook een beetje "in het vak" zitten. Het is pas na het maken van de definiteve lijst van geziene films dat me de verschillende onderdelen van het festival duidelijk zijn geworden. Ik geef even een kort overzicht:
- Er is het festival van Cannes zelf, dat bestaat uit:
- Films in de officiële competitie, zoals bvb Triangle of Sadness. Die werden vooral in cinema Lumière vertoond, maar ze kregen vaak extra screenings, ook in andere zalen van het Palais.
- Films in de competitie Un certain regard, zoals bvb Les Pires.
- Films buiten competitie, zoals bvb Top Gun: Maverick, met ook een aantal premières en special screenings. Ook die werden vooral in en rond het Palais vertoond, bijvoorbeeld in zaal Agnes Varda.
- Klassiekers, bestaande uit enerzijds gerestaureerde versies, anderzijds films die in de buitenlucht op het strand werden vertoond
- Een andere competitie heet de Semaine de la critique, met bvb Dalva.
- Daarnaast heb je ook de Quinzaine des réalisateurs die een soort aparte competitie vormt, met bvb Un beau matin.
- Verder is er ACID, een selectie van 9 films gekozen door cineasten zelf, bvb How to Save a Dead Friend.
- Tot slot heb je de Marché du film, waar films vertoond worden met de bedoeling die te verkopen aan distributeurs, bvb Radical Wolfe (een film die nog niet eens op IMDB te vinden is).
Een vlugge telling leert ons dat we 16 (van de 21) films in competitie zagen, 3 (van de 20) films uit de selectie Un certain regard, 1 film buiten competitie, 3 uit de Semaine de la critique, 4 (van de 23) uit de Quinzaine, 5 (van de 9) uit ACID, en 17 Marché films (waarvan 3 expliciet niet voor de pers bedoeld).
Je kan binnenkort de volgende posts van mijn verwachten:
- Mijn persoonlijke top 5 van het festival.
- Mijn beoordeling van de films in competitie, het is te zeggen: van de 16 films die ik zag.
- Een reeksje films die niet mijn top 5 haalden, maar waar er toch tussen zitten die best het zien waard zijn.
Over de films die ik minder goed vond, ga ik niet veel zeggen, onder andere om niet opnieuw boze mails van verkopers te krijgen, maar ook omdat een aantal ervan nog niet helemaal afgewerkt waren. Zo was er bvb in Fear the invisible man een scène waarin een naakte man onzichtbaar stond te wezen. Hoewel hij onzichtbaar was en je hem dus niet echt naakt kon zien, vroeg de vrouw die bij hem was of hij toch kleren wilde aandoen. Daarop werd het scherm zwart en stond in grote letter "SFX under construction" te lezen. Over de film waarover ik mijn tweet moest verwijderen, werd gemeld dat de montage van de versie die ik zag nog niet gefinaliseerd was. Ik heb alvast een paar tips gegeven, met name over een scène die niet logisch in elkaar zat.
Naar Cannes gaan was in ieder geval een hele ervaring, vooral dit jaar, nu er zoveel Belgische films in de prijzen vielen. Ik denk echter niet of het iets is dat we elk jaar zullen doen.
We hadden toegang tot vijf extra events. We zijn naar de opening van de Marché geweest en dat was wel leuk. We zijn ook naar drie van de vier "mixers" geweest, die bedoeld waren voor specifieke doelgroepen (zoals producers, documentairemakers,...) maar dat deden we enkel om wat Champagne bij te tanken. Echt interessante recepties waren dat voor ons niet. We hadden tijdens het Marché gedeelte toegang tot de Lounge en Plage des Palmes waar we gratis koffie en frisdrank konden krijgen, maar door de locatie hebben we daar niet zo vaak gebruik van gemaakt.
Er waren een paar onverwachte nadelen aan Cannes waar we op andere festivals minder last van hebben. Zo beginnen veel films in Cannes om 8:30 's morgens, maar moet je heel hard zoeken naar een plaats waar ze voor 8:00 al ontbijt willen serveren. We sloegen elke dag het middageten over, waardoor we bijna non-stop van 8:30 tot 17:30 in een filmzaal zaten. Echter, heel veel restaurants weigerden hun keuken te openen voor 19:00, terwijl we om 20:00 al elders in een filmzaal wilden zijn. Dat soort gekke toestanden heb je niet op festivals in de US waar je van heel vroeg 's morgens een ontbijt kunt krijgen waar je de rest van de dag mee doorkomt en waar "dinner" vaak al vanaf de late namiddag start. Het viel ons ook op hoeveel meer er gerookt wordt in Cannes, vooral in vergelijking met in de US waar rokers bijna als paria's behandeld worden. Dan zit je eens lekker in het zonnetje op een terrasje van een oester te slurpen, dan steekt er plots een deerne naast je een sigaret op die je appetijt verpest. Misschien moet er ook eens gedacht worden aan een selectie van rookvrije films. Als je ziet hoeveel er weer gepaft wordt op het scherm, er zouden niet veel films meer overschieten.
Entreprenerd
Wintercircus
Blog
- 2024-10-27:
Eindelijk: het antwoord op mijn open brief aan Stad Gent - 2024-10-10:
De leugen van Watteeuw - 2024-09-16:
Wijkmobiliteitsplan: Signalen #3