Story: NL24-040

Verlos ons van het kwade

Word count: ~1700

Comments

Ik stuurde dit verhaal in voor de Harland Awards en behaalde er een 129ste plaats mee op 221 inzendingen. Dat is een plaats in de middenmoot, al spraken de commentaren van de jury elkaar enorm tegen. Een jurylid schreef zelfs dat dit verhaal had moeten winnen.

Jurylid 1: Het gevoel om je te schamen om mens te zijn, ken ik wel. Dat gevoel is onvoldoende uitgebuit in dit verhaal. Het blijft op de vlakte. Bijna klinisch en zonder emotie.

Jurylid 2: Wat een geweldig verhaal! Een heel mooi idee, goed passend in deze verhalenwedstrijd, dat prachtig is uitgewerkt door het mooie woordgebruik en de mooie vorm. Erg mooi geschreven en het leest daardoor heerlijk soepel en vlot. Voor deze lezer is dit de winnaar!

Jurylid 3: Het verhaal zit goed in elkaar, al had ik graag meer van het verhaal van Ava meegekregen dan flarden en samenvattingen. Het verspringen van de persoon van waaruit je het verhaal leest, zorgt in dit geval ook voor een verandering in het perspectief. Eerst is het vanaf een afstandje, bij Ava is het ineens de ik-persoon. Het is niet geheel duidelijk of dit haar videoboodschap was, waar op gedoeld wordt, of een flashback. Verder enkele tekstuele / typfouten

Jurylid 4: In heel korte tijd wordt er een flinke geschiedenis neergezet, waarvan de lezer zelf de details kan invullen. Erg goed gedaan. De perspectiefwisselingen maken het verhaal dynamisch. Er wordt precies voldoende verteld en weggelaten, het verhaal sluit goed aan op kennis en (voor)oordelen over de mensheid. Knap gedaan in zo weinig woorden.

Jurylid 5: Het leest als een kort verhaal dat een lang verhaal wil zijn. Het snijdt veel grote thema’s aan, maar gaat nergens echt op in. Daardoor geen beeld van een rode draad. Je had nog 5700 woorden over, maar met alles wat je benoemt neigt het bijna naar een novelle. Andere optie is om één bepaald aspect van de nasleep van de oorlog te behandelen om binnen het format te passen en de rest achterwege te laten. Leestip: first-contact sci-fi om clichés te voorkomen en om gedegen met zware thema’s als kolonialisme om te kunnen gaan.

Mijn opinie: wat moet ik met deze commentaren?
Het ene jurylid schrijft: Een heel mooi idee ... dat prachtig is uitgewerkt door het mooie woordgebruik en de mooie vorm. Erg mooi geschreven en het leest daardoor heerlijk soepel en vlot. Het andere zegt iets dat daar diametraal tegenover staat: Bijna klinisch en zonder emotie.
Het ene jurylid stelt Er wordt precies voldoende verteld en weggelaten, terwijl het andere beweert Het leest als een kort verhaal dat een lang verhaal wil zijn. Het snijdt veel grote thema’s aan, maar gaat nergens echt op in. Je had nog 5700 woorden over. Hallo? Ik dacht dat het net een kunst was om veel te kunnen zeggen in weinig woorden?
Jurylid 4 zegt: De perspectiefwisselingen maken het verhaal dynamisch. Jurylid 3 heeft moeite met de overgangen, terwijl het verhaal opgebouwd is uit drie hoofdstukken die elk een personage als titel hebben. De titel geeft aan vanuit wiens perspectief verteld wordt.
Hebben die verschillende juryleden wel hetzelfde verhaal gelezen? Moet ik jurylid 1 geloven die vindt dat het verhaal op de vlakte blijft? Of moet ik jurylid 2 geloven die dit verhaal een topplaats verdient.