In mei maakte ik een "nuldruk" van mijn eerste verhalenbundel "Oceaanwees". Het boekje zelf zag er al goed uit, maar inhoudelijk was het nog niet helemaal OK, dus stelde ik de release uit tot september. Ik heb ondertussen een ISBN-nummer aangevraagd en 10 exemplaren laten drukken als "proefdruk". Twee ervan heb ik ondertussen naar het wettelijk depot gestuurd; die staan binnenkort in de Koninklijke Bibliotheek.

Na het voltooien van een eerste ruw kladversie van mijn autobiografisch boek "Gebeten" eind juni, heb ik het manuscript een maand laten rusten. Daarna ben ik geleidelijk en met mondjesmaat beginnen lezen en redigeren. Dat heeft geleid tot een eerste (en voorlopig enig) gedrukt exemplaat van het boek:

Niet te geloven hoe de tijd vliegt. Het lijkt wel alsof ik nog maar pas een "drie verhaaltjes" blog gepost had, maar ondertussen zijn er alweer drie wekelijkse schrijvenonline.org schrijfopdrachten geweest.

Ja, ik doe nog steeds mee aan de wekelijkste schrijfopdracht.
Ja, ik heb opnieuw drie verhaaltjes klaar.

Every three weeks, I publish three short stories in Dutch that I have written as an exercise in response to an assignment by the Dutch web site schrijvenonline.org. For several months now, I also try to write a short story of maximum 500 words in the context of the Furous Fiction contest by the Australian Writers' Centre.

Ik heb een zwak voor online communities. In het verleden heb ik in mijn professionele leven een community opgebouwd rond een open source project. Ik verwierf tussen augustus 2012 en september 2018 ook een stevige reputatie op Stack Exchange. Ook in mijn privéleven waren communities belangrijk. Vanuit het ter ziele gegane platform Netlog startte bijna spontaan de "Nijlpaard voor Kerstmis" actie waar toch ook honderden mensen bij betrokken waren.

Zonder de druk van een nabije deadline ben ik aan een vijftal verhalen begonnen waarbij ik enkele honderden woorden heb van een verhaal zonder echte ontknoping. Van een aantal verhalen ben ik zelf heel benieuwd hoe ze gaan aflopen. Schrijven is altijd een beetje ontdekken.

Wie de online schrijfkalender van Wil-Low raadpleegt, ziet dat het blijkbaar een trend geworden is: kleine en beginnende uitgeverijen schrijven een schrijfwedstrijd uit en bundelen vervolgens de beste verhalen in een boek. Op zich heb ik daar niets op tegen. Het is voor de beginnende uitgever een goedkope manier om aan “content” te komen, terwijl het voor de amateur-schrijver een eer is om gepubliceerd te worden.

Na winst in de Gorcumse Literatuurprijs en acht andere nominaties, heb ik nu nominatie nummer 10 en winst nummer 2 op zak. De opdracht was duidelijk, beschrijf in maximaal 1000 woorden "Die ene zomer". Ik ging voor een mix van fictie en werkelijkheid. Ik greep zelf de zomer van 1988 om iemand anders te worden dan ik was in het middelbaar. Aangezien ik in oktober naar de universiteit zou gaan in Gent, was het daar het unieke moment voor.

Ik heb dit jaar al vier publicaties gewonnen in bundels, waarvan er al drie effectief gepubliceerd zijn. De eerste bundel met verhalen die slechts 55 woorden mogen tellen, sprak me niet zo aan. De meest recente Nederlandstalige en Engelstalige bundels van Sweek leken me wel interessant. Ik bestelde ze eind vorige week en vandaag zaten ze in de bus: