2021-10-23
Film Fest 2021: Competitiefilms

Elk jaar proberen we minstens alle competitiefilms van het filmfestival van Gent te zien. Er zijn jaren geweest waarin we net één van die films misten en net die film werd dan tot grote winnaar uitgeroepen, maar de laatste jaren slagen we er toch in ze allemaal te zien. Ook dit jaar was dit het geval: we zagen de vijftien genomineerde langspeelfilms.

Mijn favorieten

Twee films waarvan je houdt met elkaar vergelijken, is zoals appels met peren vergelijken. Je kan van twee verschillende films houden om compleet verschillende redenen. Ik had dit jaar drie favorieten voor winst, aangevuld met twee competitiefilms die ik gewoonweg steengoed vond.

Film Festival Gent 2021: winnende film: Vortex

Dit waren de drie waarvan ik dacht dat ze konden winnen (in alfabetische volgorde):

Vortex kwam uiteindelijk als grote winnaar uit de bus en dat was meer dan terecht.

Film Festival Gent 2021: winnende film: Vortex

Waar mijn bovenstaande top drie bestaat uit films die perfect passen op een filmfestival of in een art-house bioskoop, kunnen de volgende twee films waarschijnlijk een veel ruimer publiek aanspreken. In mijn ervaring reduceert dat hun kans om door een festivaljury uitgeroepen worden tot beste film, maar voor mij horen ze gewoon bij de top vijf van beste competitiefilms.

Deze twee titels zijn typische voorbeelden van films waar Amerikaanse studio's wel eens een remake van durven te maken, maar waarom zou je wachten op het flauwe afkooksel als je nu al het uitstekende origineel kunt zien?

Goeie films zonder meer

Film Festival Gent 2021: Clara Sola

Ik hanteer opnieuw de alfabetische volgorde omdat ik geen bepaalde voorkeur had. Ik vond het volgende vijftal het zien waard, maar ik tipte ze niet als winnaar voor de beste film.

Ruben De Gheselle won de Georges Delerue prijs met de muziek die hij schreef voor Clara Sola.

Film Festival Gent 2021: Clara Sola

Films waar ik minder van hield

Ik werd niet warm of koud van deze films:

Film Festival Gent 2021: Memoria

Een terugkerend probleem dat me opvalt in de filmfestivals van de afgelopen jaren, is het feit dat veel regisseurs films maken die veel langer zijn dan nodig. Ik heb niets tegen lange films. Ik herinner met het filmfestival van 2001 waar mijn vrouw en ik twijfelden of we een dutje zouden gaan doen of toch maar aan die film van bijna drie uur zouden beginnen. We zaten stikkapot, maar toen we drie uur later de zaal buitenkwamen voelden we ons herboren. We hadden net Atanarjuat: The Fast Runner gezien die dat jaar het festival zou winnen. Dat was een pracht van een film.

Waar ik echter een gloedhekel aan heb, zijn verhalen die perfect in anderhalf uur verteld kunnen worden, maar waar de regisseur een film van meer dan twee uur van maakt. Dit jaar zaten er zo drie in de officiële competitie die ik echt niet kon smaken.

Ik begrijp dat er mensen zijn bij op wie de traagheid en de mooie beelden in zo'n films een rustgevend effect hebben, maar bij mij werkt dat niet zo. Neem bijvoorbeeld de scène in Memoria waarin de visser tergend lang in beeld gebracht wordt terwijl hij slaapt om te bewijzen dat hij nooit droomt. Ik werd daar heel zenuwachtig van. Regisseurs die me zoiets aandoen, begin ik te verdenken van een teveel aan pretentie. Ik verdenk hen er dan van dat ze dit soort films enkel maken om op filmfestivals vertoond te worden. Waarom ik zo'n films desondanks toch uitzit? Ach, dat hoort er gewoon bij op een festival. Smaken verschillen en verschil moet er zijn.

Topics: film

Entreprenerd

Book cover Entreprenerd
Buy Bruno's book

Gent2030 candidate European Capital of Culture

Wintercircus

Ghent Wintercircus Campus

Blog

More...

Topics

Bol AlgemeenBol Algemeen